Þurfti ekki forsetann til

Geir Haarde segir sig hafa grun um að forseti Íslands hafi vitað af falli ríkisstjórnarinnar með nokkurra daga fyrirvara.

Það vissi ég líka - og hérumbil allir aðrir sem ég þekki. 

Það hafði blasað við í all langan tíma að sú stjórn myndi ekki hanga mikið lengur. Ég þurfti ekki forsetann til að segja mér það.

 

Gott hjá Jóhönnu

Það hefur lengi viðgengist að forsætisráðuneytið sendi fjölmiðlum dagskrá ríkisstjórnarfunda að þeim loknum. Til skamms tíma voru þetta sömu upplýsingarnar í hverri sendingu: Umræðuefni þingmál. Fullkomlega gagnslaust.

En í gær kom fyrsta sendingin frá ráðuneytinu eftir að nýja stjórnin tók við - og þá bar svo við að raunverulegar upplýsingar var þar að finna: forsætisráðherra var með þetta mál, utanríkisráðherra með þetta og heilbrigðisráðherra með sitt.

Þetta er ekki stórt atriði en feiknarlega mikilvægt engu að síður og vonandi til marks um að verið sé að opna leyndarráðið svolítið. 

Gott hjá Jóhönnu og hennar fólki!

Söguleg tækifæri á 80 dögum

Það er ekki bara ‘bráðabirgðastjórn’ Jóhönnu sem verður dæmd af því hversu vel hún miðlar upplýsingum. Sú stjórn hlýtur að hafa lært af mistökum fráfarandi stjórnar sem einhvernveginn hafði ekki lag á því að segja frá verkum sínum og framtíðarsýn á trúverðugan hátt. (Ég held sosum ekki að það hafi verið fastmótuð og meðvituð stefna Geirs og félaga – miklu frekar hitt að sú stjórn var að morgu leyti afsprengi valdakúltúrs og stjórnkerfis sem leggur lítið upp úr opinni stjórnsýslu og hreinskilinni umræðu fyrir opnum tjöldum.)

Nei, það er ekki bara nýja ríkisstjórnin sem nú þarf að sýna að hún hafi lært af mistökum nýgenginnar fortíðar. Fjölmiðlar þurfa líka að sanna sig upp á nýtt. Kannanir hafa verið að sýna að traust á þeim hefur minnkað og þeir ramba meira og minna allir á barmi gjaldþrota - meira að segja Mogginn sem til skamms tíma var álíka stöðugur og óbifanlegur og Heimaklettur (eða strandaður búrhvalur, allt eftir því hvernig menn líta á málið).

Stjórn Jóhönnu hefur 80 daga til að sýna hvað í henni býr. Fjölmiðlarnir hafa í raun sama tíma til að sýna hið sama; hafa þeir lært af reynslunni og þeim þætti sem þeir áttu í ’veislunni’ miklu? Munu þeir þjóna raunverulegum tilgangi sínum í kosningabaráttunni (að upplýsa, fræða og skemmta) eða halda þeir áfram að flaksa í vindinum og elta það popp sem uppi er á hverjum tíma? Munu þeir láta hávaða og gaspur á bloggum (eins og til dæmis þessu) ráða för – eða munu þeir nota þetta tækifæri til að upplýsa lesendur sína, áheyrendur og áhorfendur um hvað skilur raunverulega á milli gylliboða flokkanna og hvað er satt og hvað er logið og hvað er blaður?

Eða verðum við áfram trakteruð á því að stelpan sem kemur fram í sjónvarpi í glansgalla sé ’ofurstjarna’ og að bloggarinn sem er rífur mestan kjaft og eys svívirðingum yfir mann og annan sé ’ofurbloggari’ sem slái við bæði Laxness og Þórbergi í snilldarhugsun og stílbrögðum?

Ætlar Mogginn að sýna og sanna á næstu 80 dögum að hann sé ekki málgagn þessa arms eða hins í Sjálfstæðisflokknum heldur dagblað sem man sögulegt hlutverk sitt og sinnir skyldum sínum við lesendur og þjóðina? Ætlar Fréttablaðið að sýna og sanna að það sé ekki ’Baugsmiðill’ í stríði við Davíð og hans meinta ’arm’ í flokknum heldur raunverulegt mótvægi við Moggann? Ætlar DV að gera eitthvað annað en að andskotast í Mogganum og kalla menn ýmist glæpona eða ofurstjörnur?

Eða er til of mikils mælst?

 

Vanúatú fyrir útrásarvíkinga?

Ég sá á einhverju bloggi um daginn að mönnum þætti mátulegt á útrásarvíkingana að senda þá til Vanúatú, sennilega af því að sá staður væri sennilega á heimsenda og að þar myndu þeir veslast upp og verða að engu.

Ekki endilega rétt. Gleymum ekki að pabbi Línu langsokks var ‘negrakóngur í Suðurhöfum’ eins og segir í bókum – og það gæti allt eins orðið hlutskipti íslenskra útrásarvíkinga sem sendir yrðu þangað suðureftir.

Ég hef reyndar komið til Vanúatú og séð svolítið af furðum þess staðar. Heimamenn telja um 230 þúsund og eru Melanesar, þ.e. skyldir fólkinu á Papúa-Nýju Gíneu, Solomonseyjum og þeim stöðum – og fjarskyldir frumbyggjum Ástralíu. Yfirleitt mjög dökkir á hörund. Í höfuðstaðnum Port Vila sér maður líka það furðulega fyrirbæri að bikasvört börnin eru ljóshærð! Það vex að vísu af þeim um fermingaraldur – en mörg eru fallega gullhærð fram að því.

En það er ekki það furðulegasta við Vanúatú – og þá kemur að pabba Línu langsokks. Þarna er nefnilega sértrúarflokkur sem er það sem kallað er ’cargo cult’: þetta er fólk sem trúir því að guðlegar verur muni færa þeim veraldlegar gjafir, dót og græjur – sem sé kargó. Og útrásarvíkingarnir hafa átt nóg af kargói, dóti og græjum.

Þessi hópur býr undir eldfjalli á eynni Tanna, sem er syðst í Vanúatú-eyjaklasanum. Guðinn þeirra á Tanna er kallaður John Frum og á mikið af kargói. Hann birtist ættbálkahöfðingjum fyrst í kringum 1930 og hvatti þá til að halda í sína siði en fara ekki að kenningum bresku og frönsku nýlendukristniboðanna sem voru að setja þeim allskonar reglur um hvað mætti og hvað mætti ekki. Þá hét landið Nýju Hebrideseyjar – en fékk svo nafnið Vanuatu (landið eilífa) eftir sjálfstæði. Það var svo  ekki fyrr en í síðari heimsstyrjöldinni sem söfnuðurinn fór að vaxa, því þá komu Ameríkanar með einhver lifandis ósköp af dóti og græjum.

Tanna-menn eru sannfærðir um að John Frum hafi verið Ameríkani. Og 15. febrúar ár hvert halda þeir hátíð til að undirbúa endurkomu frelsara síns, Johns Frum. Þeir klæða sig í heimagerða ameríska hermannabúninga og dansa í kringum bandaríska fánann.

Ég sé því ekki annað en að þetta væri alveg kjörinn staður fyrir einhverja af þeim fjármálasnillingum sem riðu röftum í íslensku efnahagslífi fram á síðustu vikur.Þeir geta tekið allt draslið sitt með sér.