Vélbyssurnar í Betlehem
23.12.2008 | 10:27
Ţađ er ađ koma ađ jólum og ţá minnumst viđ ţess um allan heim ađ Jesúbarniđ fćddist í Betlehem. Ţá biđjum viđ fyrir friđi á jörđ og velţóknun Guđs yfir öllum mönnum, jafnt ástvinum okkar og ţeim sem hungrađir eru og hrjáđir sem falsspámönnum sem koma til okkar í sauđaklćđum en eru innra glefsandi vargar.
Viđ hjónin komum til Betlehem fyrir nokkrum árum. Uppreisnin, Intifatah, var ţá í algleymingi. Göturnar voru nćrri auđar, neglt var fyrir búđarglugga og -dyr og hermenn međ alvćpni stóđu í flokkum á götuhornum eđa óku um í opnum jeppum međ vélbyssurnar mundađar.
Leiđsögumađurinn hálfhljóp á undan okkur inn í fćđingarkirkjuna og niđur um ranghala og ţrönga ganga. Skyndilega stoppađi hún og sagđi: Hérna. Ţetta er grottan.
Viđ vorum í lítilli og myrkri kapellu í iđrum fćđingarkirkjunnar, um ţađ bil ţrjátíu af ýmsu ţjóđerni. Viđ stóđum grafkyrr stutta stund og störđum á silfurstjörnuna sem greypt hafđi veriđ í marmaraplötu á upphćkkun frá gólfinu, á lágum stalli, eins og segir í kvćđinu. Reykelsisker voru um allt loftiđ og inni í jötunni. Tjaldađ var fyrir međ gullbrydduđu flaueli.
Svo byrjađi einhver ađ fara međ fađirvoriđ á ensku. Ađrir tóku undir á sínu eigin tungumáli, gyđingarnir sögđu ekkert. Tilfinningarnar sem fóru um mann eru ólýsanlegar. Ţetta líktist hvorki fjárhúsi né jötu, eđalmálmarnir á skreytingunum allt í kring voru sótugir af milljónum kertaljósa sem hafa brunniđ á liđnum öldum í ţröngri fćđingarhvelfingunni. Og á máđri steinhellunni er skínandi silfurstjarna sem kristnir pílagrímar snerta í lotningu.
Ţarna fćddist Jesús Kristur. Nákvćmlega ţarna, segir sagan. Auđvitađ veit ţađ enginn fyrir víst, en í gegnum aldirnar hafa kristnir menn komiđ sér saman um ađ ţarna skuli ţađ hafa veriđ. Og skyndilega stendur mađur á ţeim stađ sem hefur mótađ allt manns siđferđi, alla manns afstöđu og allt manns líf, allt frá barnćsku.
Allt í einu fannst mér ég muna nákvćmlega hvernig mamma bađ međ mér fađirvoriđ í fyrsta sinn og ţađ var eins og barnatrúin mín helltist yfir mig aftur.
Sumir krupu á kné, kysstu silfurstjörnuna og báđust fyrir. Ađrir stóđu hreyfingarlausir međ lokuđ augu. Enn ađrir tróđust á milli pílagrímanna međ vídeóvélarnar sínar til ađ ná mynd af konunni sinni standa ţar sem Jesús fćddist. Eftir fáeinar mínútur sagđi leiđsögumađurinn: Jćja, áfram nú, viđ eigum einn stađ eftir.
Nýr hópur tróđst á móti okkur niđur í fjárhúsiđ og um ţađ bil sem viđ komum fram í anddyriđ heyrđum viđ berast upp ómana af jólasálminum Adeste Fidelis: Ó, dýrđ í hćstum hćđum, Guđs heilagi sonur, dýrđ sé ţér...
Löngu seinna finnur mađur enn lyktina af reykelsinu, kertaljósunum og sótinu í fćđingarkirkjunni í Betlehem. Og mađur finnur enn fyrir undarlegri, óútskýranlegri návist sem fćrir mann langt yfir dćgurţrasiđ og dagsins amstur. Sú návist fćrir mann í hćstu hćđir og ţá eru alltaf jól í brjóstinu - og fullvissan um ađ Guđ er raunverulegur og alltaf nálćgur.
Athugasemdir
Talar um ađ fćđingarhvelfingin hafi veriđ lítil og ţröng.Ţá er ekki vinsćlt vćri mađur ađ skođa hana ađ prumpa
Erlingur hólm (IP-tala skráđ) 1.1.2009 kl. 02:58
Bćta viđ athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hćgt ađ skrifa athugasemdir viđ fćrsluna, ţar sem tímamörk á athugasemdir eru liđin.