Amerískt trúarofstæki kostar mannslíf í Uganda

Ofstæki hómófóba í Úganda hefur nú kostað þarlendan baráttumann lífið, sbr. þessa frétt úr Mogganum í morgun: http://mbl.is/frettir/erlent/2011/01/27/barattumadur_fyrir_rettindum_samkynheigdra_myrtur/.

Það er ekki í fyrsta sinn sem blóði er úthellt vegna óþols gagnvart skoðunum eða lífsmáta og verður sjálfsagt ekki það síðasta heldur.

Þetta kom mér sannast sagna ekki sérlega mikið á óvart, það er mikið um trúarlegt ofstæki í Afríku og hommar og lesbíur í Úganda (og fleiri Afríkulöndum) hafa að undanförnu mátt sæta ótrúlegri framkomu. En ég vissi ekki fyrr en ég datt niður á það, að það eru amerískir trúarofstækismenn sem standa á bak við herferðina gegn samkynhneigðum í Úganda, sbr. þessa frétt úr New York Times: http://www.nytimes.com/2010/01/04/world/africa/04uganda.html  

Ameríkanar af þessu tagi, og raunar þarlend stjórnvöld líka, hafa lengi verið í stríði við saklaust fólk í Afríku. Þróunaraðstoð bandarískra stjórnvalda á sér jafnan pólitísk markmið sem sveiflast upp og niður eftir stemningunni heima fyrir. Opinberu amerísku fé sem varið er til baráttunnar gegn eyðni hefur t.d. ekki mátt verja til að kaupa smokka eða annað það sem gæti raunverulega dugað til að hefta útbreiðslu kynsjúkdóma - en þess heldur til að hvetja fólk til að gera ekki hitt. 

Hvað sagði ekki Tómas Guðmundsson:  Því meðan til er böl sem bætt þú gast,og barist var á meðan hjá þú sast,er ólán heimsins einnig þér að kenna.

 

Vond hugmynd

Smávegis um stjórnlagaþingið:

Þetta er náttúrlega ótrúlega ólánlegt allt - og þótt Hæstiréttur tíni til tóman tittlingaskít, þá ber að fara að lögum.

Auðvitað á að kjósa aftur. Það er ástæðulaust að láta ofstopa- og sérhagsmunafólk koma í veg fyrir það.

Þótt hugmynd dr. Gunnars Helga Kristinssonar og fleiri um að Alþingi skipi kjörna stjórnlagaþingsfulltrúa einfaldlega í nefnd til að endurskoða stjórnarskrána sé sjálfsagt einfaldasta lausnin, þá er hún engu að síður afar vond hugmynd. Þar með væru hinir þjóðkjörnu stjórnlagaþingsfulltrúar orðnir fulltrúar Alþingis - einmitt þess aðila sem verið er að skera niður úr snörunni.

Það er lykilatriði að stjórnlagaþingið geti unnið sína vinnu án þess að eiga nokkuð undir Alþingi. 

Og svo mætti forðast heilmikið vesen og spara einhverjar krónur á því að endurtaka aðeins sjálfa kosninguna - þ.e. kjósa einfaldlega aftur á milli þeirra rúmlega 500 sem gáfu kost á sér. 

Þá væri til dæmis hægt að fella út konuna sem datt það fyrst af öllu í hug að hún þyrfti að "sækja rétt sinn". Eins og hann sé aðalmálið!