Ég hef á tilfinningunni að það sé verið að narra okkur. Fyrir nokkrum mánuðum fóru að berast af því fréttir að talið væri að íslensk kona hefði verið drepin í USA fyrir nokkrum áratugum. Þetta var í blöðum og sjónvarpi og allt heldur óhugnanlegt. Svo komu fyrir tveimur vikum eða svo fréttir af því að sennilega hefði þessi kona ekki verið drepin heldur flutt sig á milli ríkja, gifst aftur og lifað hamingjusöm til æviloka.

Nú dúkkar allt í einu upp umfjöllun í Kastljósi með viðtali við stjúpdóttur konunnar sem hefur skrifað bók um allt saman og þekkir söguna frá upphafi til enda. Hún vissi alla tíð að ekkert morð hafði verið framið. Og svo sá maður ekki betur í Kastljósi en að bókin væri til í íslenskri útgáfu.

Hér hefur einhver slyngur útgefandi fengið fjölmiðla í lið með sér við að búa til mikið – og væntanlega ókeypis – söluátak.

Hvers vegna fær maður ekki söguna alla? Hver bjó til þessa atburðarás og hvers vegna létu útvarp, sjónvarp, Stöð 2, DV, Mogginn og einhverjir fleiri fara svona með sig? Og fara svona með okkur sem enn gerum okkur vonir um að fjölmiðlar séu ekki auglýsingastofur?

Ekki að undra að útgefandinn vísi hróðugur í alla fjölmiðlaumfjöllunina í auglýsingum sínum!

Ég lenti í úrtaki skoðanakönnunarinnar 2009 sem vitnað hefur verið til í kvöld - þegar ríkisstjórn Geirs Haarde var í andarslitrunum. Ég kaus ekki þá stjórn (frekar en aðrar) en man eftir að hafa svarað því til að ég styddi þá ríkisstjórn - ekki vegna þess að ég væri hrifinn af henni heldur vegna þess að ég sæi ekki að maður ætti aðra kosti í stöðunni: allt var á beinni leið til fjandans og þá fannst mér ósanngjarnt að sparka í liggjandi fólk.

Svo var sem betur fer skipt um stjórn sem síðan hefur mokað skítinn daga og nætur við litlar vinsældir og enn minni þakkir. Það eru ekki nema þrjú ár síðan - og nú er endurreisnarstjórnin í svipaðri stöðu. Að mörgu leyti getur hún sjálfri sér um kennt. Ástandið þar innanbúðar virðist vera hið sama og úti í samfélaginu: hver höndin upp á móti annarri og þegar einn talar í austur talar sá næsti í vestur eða út og suður (sem er raunar algengara). Og þegar stokkað er upp í ríkisstjórninni, sem er óhjákvæmilegur fylgifiskur kerfisbreytinganna sem verið er að gera, þá eru falleruðu ráðherrarnir umsvifalaust komnir í bullandi fýlu og  stjórnarandstöðu og eru með tóma stæla. Það þarf engin nöfn að nefna hér! Þetta er náttúrlega enginn manér – en sýnir hvað þetta eru litlir karlar.

Ég hef áður nefnt það hér að „endurnýjunin“ á Alþingi í kosningunum 2009 hefur reynst fullkomlega misheppnuð. Það er rétt hjá Davíð Oddssyni í viðtali við skólablað Verzló að það er „óvenju lélegt núna“ mannvalið á þingi og vitsmunalegar umræður þar fágætar, svo ekki sé meira sagt. Það er þinginu sjálfu að kenna og því ekki að undra að ekki nema tíundi hver kjósandi beri traust til stofnunarinnar – sem er náttúrlega hrikalegt ástand og hættulegt. Það ástand batnar ekki fyrr en menn hætta að moka stöðugt yfir þá sem eru þó að moka flórinn. Það gildir um Alþingi og það gildir um okkur hin.

Sanngirni er nefnilega af hinu góða.

Allt er breytingum undirorpið - líka lögin og framkvæmd þeirra. Nú er komið á daginn að gæsluvarðhaldsfangar - fólk sem á að vera í einangrun svo það geti ekki haft samband út og suður - má veita blaðaviðtöl, sbr. þetta sem DV segir frá í dag. 

Veit ríkislögreglustjórinn af þessu? Eða lögreglustjórnn á höfuðborgarsvæðinu? Eða sjálfur dómsmálaráðherrann?

Kannski má þetta núorðið. Hvað veit ég?

Hitt þykist ég vita að það getur ekki verið heilsubætandi að fjalla um hættulega ofbeldismenn, sem nú eiga að vera í einangrun, eins og þeir séu einhverjar hetjur. DV hefur dálítið verið að gera að því - eða er ég eini maðurinn sem hefur hikstað yfir glaðbeittum fermingardrengjamyndum af hrottum á borð við Jón "stóra", Annþór handrukkara og fleiri?

Það er ekki skrítið að það fjölgi stöðugt í þessum óþverragengjum. Ekki nóg með að þar fái ungir bjánar útrás fyrir ofbeldisþörf sína, þeir geta líka orðið frægir í DV!

þessi frétt var á RÚV vefnum í kvöld:

 Doh! Auðvitað! Auðvitað er betra að vera við borðið en á biðstofunni. Segir sig sjálft. 

Enn eitt dæmið um hvernig mál rata í fréttir vegna þess að einhver hefur af þeim greinilega hagsmuni: frásögn DV af skuldamálum Ástráðs Haraldssonar lögmanns í Glitni.

Dettur einhverjum í hug að tímasetningin á þessum leka hafi verið tilviljun? Að hann hafi ekki verið hugsaður sem innlegg í umræðuna um yfirvofandi brottrekstur forstjóra FME?

Enn meiri ástæða fyrir almenning að reyna að átta sig á hvers vegna tilteknar fréttir birtast á tilteknum tíma.

Hagsmunirnir sem verið er að verja hér eru ekki hagsmunir almennings. Hér er í gangi eitthvert spil sem venjulegt fólk kann ekki skil á og er ekki ætlað að skilja.